Czy czujecie się staro? Nie, co powiedzie na delikatną korektę tego stanu... Dokładnie wczoraj projektowi MAME stuknęło... 25 lat istnienia:) W trakcie tego czasu zdążyło wyrosnąć nowe pokolenie, które automaty z lat osiemdziesiątych zna tylko z bajań dziadków (przepraszam, mężczyzn w kwiecie wieku, jak ja;P). 5 lutego 1997 roku pojawiła się pierwsza wersja MAME () z numerkiem 0.1 - potrafiła zaemulować, z pewnymi problemami jak można przeczytać w changelogu, 5 maszyn arcade  Pac Man, Ms Pac Man, Crush Roller, Pengo i Lady Bug, nad kodem emulatora pracował Nicolal Samoria, ciekawe czy byłby mocno wtedy zaskoczony, gdyby ktoś mu wtedy powiedział w jak potężny projekt zmieni się jego program, nad którym pracę rozpoczął pod koniec 1996 roku. Wszystkiego najlepszego Mame Team, dzisiaj pomimo » więcej

Od lipca br. można było zgłaszać swoje gry dla ZX Spectrum w Yandex Retro Gamer Battle 2019 - konkursie organizowanym przez moskiewskie muzeum starych komputerów i Yandex, w chwili obecnej można głosować na zamieszczone tytuły, a głosowanie zakończy się  11 grudnia. 19 świeżych tytułów i to tytułów, które warto sobie przybliżyć - przynajmniej od strony graficznej stanowią nielada gratkę (może ciut gorzej z pomysłami, ale ponoć najlepiej się gra w gry, w których znamy już fabułę;)). Znajdziemy tam i typowe wyścigi Just Gal (Zosya) i symulator driftu Drift! (świetne intro, a i rozwój prawie jak w Grand Tourismo) i słodki klon Boulder Dasha Automated Cave Explorer (Aleksander Borisow), poprzez platformówki, z których warto rzucić okiem na Space Monsters meet THE » więcej

W końcu pojawiła się najciekawszy remade ostatniego roku - grupa Batman Group (BG Games) znowu postanowiła udowodnić, że AMSTRAD potrafi dużo więcej niż pozostałe 8bitowe konstrukcje, sięgając po klasyczny i jeden z najważniejszych tytułów dla Amigi - Pinball Dreams z 1992 roku. Zaiste ciekawe i trudne to zadanie, oddać niesamowity klimat, grafikę, muzykę i to "coś", co potrafiło przykuć do komputera na naprawdę długą chwilę, ale... spokojnie przecież za ten remade odpowiedzialny jest team, który w 2011 roku stworzył demo Batman Forever, wielu mogłoby to się nie udać, ale w tym wypadku, cóż pozostało w sumie już tylko spokojnie poczekać. No i udało się, dostajemy ociekający miodnością » więcej

Enigma Forma, Shadowfire, czy Movie wszystkie te tytuły jak i parę innych byłem Spectrumowskimi prekursorami gier wykorzystującym systemy ikon do zarządzania akcją. Każdy z tych tytułów był sporym wyzwaniem gdy zamiast myszy pozostawał tylko joystick lub gorzej klawiatura do wykonywania poleceń. Jeżeli w tamtych latach człowiek był skazany na dość siermiężne operacje i po prostu musiał akceptować pomysłu developerów, tak dzisiaj gdy w zasadzie najważniejszym interfejsem stała się myszka, sięganie po stare tytuły naprawdę potrafi zniechęcić do całkiem dobrej rozrywki. Dzięki Hood przynajmniej w Enigma Force można pograć myszką (emulacja Kempston Mouse) w bardziej cywilizowany sposób. Czas spuścić manto Zoffowi po raz » więcej

Sanchez wzbogacił kolekcję tytułów na ZX Spectrum o grę, która może być naprawdę ciekawostką tego roku na zacnego gumiaczka, przeniósł on z Nintendo 8 tytuł "The Mighty Final Fight" - spin-off tytułu Final Fight, z komiksowymi bohaterami i trochę lżejszym podejściem do fabuły niż FF. Tak jak na Nintendo 8, do wyboru mamy trzy postacie, zestaw kombosów i finał uzależniony od wyboru naszego bohatera. Jak to zwykle bywa przyjdzie nam uwolnić dziewczynę z łap ulicznego gangu, bijąc, kopiąc, rzucając przeciwnikami, wykorzystując bronie i stając przed pokonaniem co raz to bardziej wymagających bossów. W sam raz coś dla miłośników takich tytułów jak Double Dragon, Renegade czy też Final Fight. Gra składa się z 5 etapów, dogrywanych (wersja dyskowa TRD jak » więcej

Na nowy rok Yerzmey uraczył nas nową grą tekstową, a w zasadzie fabularną - In Nihilum Reverteris, mającej parę bardzo przyjemnych rzeczy - po pierwsze jest całkowicie po polsku, po drugie o muzykę i grafikę zadbał Yerzmey (utwór z jego wcześniejszej płyty "Death Squad", ubarwi nam czytanie, a co jakiś czas monochromatyczne grafiki ukraszą tekst o wizualia), po trzecie to w sumie całkiem spory kawałek dobrej lektury. A co najciekawsze, Yerz i jego HooyPrg raczej przyzwyczaił nas do "wybryków z armatką w tle", tutaj mamy porządny i dojrzały tytuł do "przeczytania", gdzieniegdzie klikając w aktywne odnośniki wpływamy jedynie na rozwój opowieści. Poczytać warto, pomęczyć wzrok także (aczkolwiek Yerz zadbał o to, aby i ładowanie trochę skomplikować, i kolorki tak » więcej

Niby nic a cieszy... proste sterowanie, prosta akcja - przeprowadzić do punktu wyjścia... głaz, który oprócz poruszania się w lewo i w prawo potrafi również podskoczyć. W dół spadnie z gracją wielokilogramowej skały. Opracowana przez Paula Jenkinsona (The Spectrum Show) gierka potrafi z łatwością wciągnąć na niezłą chwilę. Polecam.

Całkiem przyjemna gierka autorstwa Stephena Nichola (Cap'n'Rescue, When Alex did'n do it) napisana w AGD, typowa komnatówka, w której pomagamy uratować stację kosmiczną AZ-101-D1 przed zderzeniem z planetą Zircliv 48. Zadanie utrudnią nam hordy robotów, które nie pałają do nas sympatią. Prosto, miło i przyjemnie - ot, przerabialiśmy ten schemat tysiące razy - czemuż miałoby być mniej fajniej i tym razem.

Kolejny powód na łamanie palców dla fanów gier dla ZX Spectrum, zwłaszcza tych "ultrasów", dla których 3 życia to zbytnie rozpasanie - wystarczy jedno aby przejść platformówkę, w której delikatne zetknięcie z czymkolwiek kończy się utratą życia. W roku 2077 lodówki dostały w prezencie inteligencję, jedna z nich o uroczym imieniu Hans stała się ich liderem, oprócz wybitnych cech przywódcy Hans nienawidził lodów, a w jego kwadratowej głowie zrodził się plan zniszczenia wszystkich wytwórni tego ludzkiego smakołyku na Ziemi. Cała nadzieja w Agencie 99 - czyli w Tobie, tylko ty możesz uratować fabryki tego słodkiego bogactwa. Do dzieła - prosto nie będzie;)

Porządnie wydany (z bardzo fajnym artem Lopeza Aspi (http://www.lopezespi.com/)) typowy przedstawiciel "pójdźmy w prawo do stajenki...";), którego najznakomitszym i niedościgniętym wzorem był Ghost'n'Goblins, z nieskomplikowaną historią (musimy zdążyć na koronację, inaczej zły brat zawładnie królestwem) ale uwaga z wątkiem psychologicznym (przyjdzie nam się zmierzyć także z psychiką bohatera, który przez działanie różowego proszku nijak nie pamięta, po co i gdzie zmierza). Jak to zwykle bywa przyjdzie nam siekać mieczem, rozwiązywać zadanie, zbierać przedmioty i... jeździć konno jak sugeruje, któryś z obrazków - jeszcze tam nie dotarłem;) Czas w drogę.

Opis: Kolejny tytuł Jonathana Cauldwella napisany z myślą o konsolce Vega, czyli pójdzie po każdym emulatorem i na całkiem zwyczajnym "gumiaczku". Prosta zręcznościówka, w której zbijamy flagi pęchęrzykami powietrza, a ich sterowanie zawdzięczamy zestawowi wentylatorów. Fajne, proste ot... zabawka na dodatek okreaszona kompozycją Yerzmey'a Aghartha, którą można posłuchać również w soundcloudzie.

Nie jest tajemnicą, że psioczę trochę na gry publikowane na Spectrusia a korzystające z silnika MojonTwins La Churrera - niby to tylko engine, ale większość produkcji po chwili grania okazuje się kolejnym klonem klonu i w tle dobiega głos lektora nuci "ale już to było...". Cóż, i w tym wypadku odczucia mam podobne, jednak całkiem zgrabnie dobrana kolorystyka (może ciut za kolorowa) i mile rozwiązane gfx osłabia to odczucie - całkiem miła zabawa z serii przynieś, przenieś, wykorzystaj i zbierz pięć magicznych żołędzi:) Więc do dzieła;)

Jeśli przy Chimerze mieliśmy do czynienia z korektami kodu, tak tutaj fani ZX Spectrum otrzymują całkowicie nowy tytuł, osadzony w świecie, którego "gumiaczek" nigdy się nie doczekał - w świecie pełnym zombiaków, wampirów i kolesia rodem z filmów BSDM, który swobodnie eksterminuje całe tałatajstwo za pomocą co raz to bardziej rozbudowanego pejczyka. Castlevania, która doczekała się już dziesiątek wersji, z której chyba najbardziej przyjemnie łoiło się się potwory na Nintendo 8 jest tak znane, że nie ma sensu przypominać fabuły. Oprócz znanego nam "gameplaya", zaskakuje również wersja, która jest wybitnie rozbudowana tekstowo (a dzięki tłumaczeniom Rafała Miazgi dostajemy również spolszczoną edycję). Mój pierwszy kandydat » więcej