[retro] Leovigildo

Chłopaków z Mojon Twins nie trzeba przedstawiać - w końcu dzięki ich silnikowi i nieskończonej ilości pomysłów na kolejne platformówki fani ZX Spectrum mają co jakiś czas kolejną, najczęściej udaną produkcję. Tak jest i teraz - ich nowa gra "Leovigildo", to następna gra, na której choć przez chwilę warto się skupić - nie tylko dlatego, że fabularnie plansuje się gdzieś pomiędzy Baśniami braci Grimm a kolejnym scenariuszem serialu produkcji wenezuelskiej i także nie dlatego, że podobnie jak Cousin Horace dostajemy 3 częściowy tytuł do przejścia (postrzelamy, porzucamy pudełkami i parę zagadek przyjdzie nam rozwiązać) - jak dla mnie największą rewolucją jest wykorzystanie kombinacji WSAD do sterowania postacią (tak, tak PeCeciarze, zwłaszcza Quakeowcy poczują się jak u siebie;)) i zwiększenie interakcji z przedmiotami - co prawda, mowa o dużej ilości skrzynek, które musimy przenosić, ustawiać w kolumny (inaczej nie doskoczymy to danego miejsca), czy też później wykorzystywać je w charakterze trampolin i broni;). Koniec z nadludzkimi mocami głównego bohatera - nasz biedny kamerdyner jeśli podniesie skrzynkę przestaje podskakiwać jakby akcja działa się na księżycu - ot prosta sprawa a naprawdę cieszy. Niestety, Mojon zafundował nam także i denerwujące szczegóły - koszmarny background (już wolałbym czarne i jednolite tło), czy też poczucie, iż ktoś postanowił odkurzyć sokobana, bo ilość kombinacji ze skrzynkami jest aż za nadto widoczna. Muzaka autorstwa Shiru nie oceniam, jeszcze nie zdążyłem go przesłuchać.