[retro] Leovigildo

ChÅ‚opaków z Mojon Twins nie trzeba przedstawiać - w koÅ„cu dziÄ™ki ich silnikowi i nieskoÅ„czonej iloÅ›ci pomysÅ‚ów na kolejne platformówki fani ZX Spectrum majÄ… co jakiÅ› czas kolejnÄ…, najczęściej udanÄ… produkcjÄ™. Tak jest i teraz - ich nowa gra "Leovigildo", to nastÄ™pna gra, na której choć przez chwilÄ™ warto siÄ™ skupić - nie tylko dlatego, że fabularnie plansuje siÄ™ gdzieÅ› pomiÄ™dzy BaÅ›niami braci Grimm a kolejnym scenariuszem serialu produkcji wenezuelskiej i także nie dlatego, że podobnie jak Cousin Horace dostajemy 3 częściowy tytuÅ‚ do przejÅ›cia (postrzelamy, porzucamy pudeÅ‚kami i parÄ™ zagadek przyjdzie nam rozwiÄ…zać) - jak dla mnie najwiÄ™kszÄ… rewolucjÄ… jest wykorzystanie kombinacji WSAD do sterowania postaciÄ… (tak, tak PeCeciarze, zwÅ‚aszcza Quakeowcy poczujÄ… siÄ™ jak u siebie;)) i zwiÄ™kszenie interakcji z przedmiotami - co prawda, mowa o dużej iloÅ›ci skrzynek, które musimy przenosić, ustawiać w kolumny (inaczej nie doskoczymy to danego miejsca), czy też później wykorzystywać je w charakterze trampolin i broni;). Koniec z nadludzkimi mocami gÅ‚ównego bohatera - nasz biedny kamerdyner jeÅ›li podniesie skrzynkÄ™ przestaje podskakiwać jakby akcja dziaÅ‚a siÄ™ na księżycu - ot prosta sprawa a naprawdÄ™ cieszy. Niestety, Mojon zafundowaÅ‚ nam także i denerwujÄ…ce szczegóÅ‚y - koszmarny background (już wolaÅ‚bym czarne i jednolite tÅ‚o), czy też poczucie, iż ktoÅ› postanowiÅ‚ odkurzyć sokobana, bo ilość kombinacji ze skrzynkami jest aż za nadto widoczna. Muzaka autorstwa Shiru nie oceniam, jeszcze nie zdążyÅ‚em go przesÅ‚uchać.

Vox populi