Ready/Run

Pisząc program przeznaczony dlaz wykłych ludzi a nie dla informatyków, chcielibyśmy by był on odporny na nieumiejętną obsługę. Powinniśmy więc starać się, aby wszystkie błędy sygnalizowane były w odpowiedni sposób przez program, a nie przez interpreter BASIC-a. Nietrudno wyobrazić sobie reakcję laika na komunikat „Improper argument" lub „Syntax error". Dobry program wypisze w takim wypadku dokładne objaśnienie błędu umożliwiając jednocześnie powtórzenie źle wprowadzonego polecenia.

Po generalnych porządkach, jakie ostatnio przeprowadziłem w swojej programotece stwierdziłem, że jestem posiadaczem co najmniej kilkudziesięciu programów, które może tak niebłyszczą jak „FAST HACK'EM" czy „PRINT MASTER", ale są za to bardzo przydatne każdemu programiście czy operatorowi.

W poniższym artykule chciałbym opisać dwa z nich: FUNKTIONSTATEN autorstwa Otmara Basana (program był publikowany w czasopiśmie „COMPUTER PERSOENLICH"nr 4/84) oraz program anonimowy demonstrujący w jaki sposób w programach w BASIC należy odczytywać katalog dyskietki (directory).

Drugi program może być z powodzeniem użyty przez tych wszystkich, którzy opracowują swoje własne programy narzędziowe do współpracy ze stacją dysków. Umożliwia on odczytywanie katalogu dyskietki wraz ze zbiorami, które wcześniej były skasowane za pomocą OPEN 15,8,15, „S0:nazwa":CLOSE15. Tytuły tych programów wyświetlane są w rewersie. Może on być wykorzystany jako podprogram i ma w zasadzie charakter demonstracyjny — pokazuje bowiem w jaki sposób pisać samemu podobne programy oparte na tzw. rozkazach bezpośrednich stacji Commodore.
 

Z Zakurzonej Dyskietki Prog 2 (Klaudiusz Dybowski, Bajtek 6/1987)

Jak podłączyć drukarkę do COMMODORE? Nie chodzi tu oczywiście o drukarki z interface'm szeregowym CBM SERIAL BUS. Użytkowników krajowych najbardziej interesuje możliwość współpracy komputera z drukarkami rodzimej produkcji, np. D-100 i DZM-180 z interface'ami równoległymi CENTRONIX i LOGABAX. Z problemem tym stykają się również nabywcy zagranicznych drukarek.
 

Ta gra wymaga zręczności, precyzji i pełnej koncentracji. Rzucamy kulą w kierunku planszy, kula powinna zatrzymać się na polu oznaczonym jak największą liczbą. Dwa pierwsze pola mają wartość 1, trzy następne — 2, kolejne dwa— 4 i wreszcie ostatnie — 8. Umieścić kulę w jednym z pierwszych pól nie jest trudno, gorzej, gdy celujemy w „ósemkę", bo gdy kula potoczy się choć o jedno pole dalej wylatuje poza planszę.
 

Łukasz Knasiecki z Koszalina ma 12 lat i chodzi do VI klasy. Na konkurs „Mikrusek" przystał grę pod tytułem „Wilhelm Tell" napisaną na mikrokomputerze ATARI 800XL. Na ekranie ukazuje się postać strzelca z kuszą i chłopca z jabłkiem na głowie. Należy — przy pomocy drążka sterowego — ustawić strzelca w odpowiedniej pozycji i nacisnąć przycisk FIRE. Strzała powinna trafić w jabłko.
Łukasz napisał nam, że jego program posiada zdefiniowane znaki graficzne, z których składają się postacie. Wersja przysłana do „Bajtka" wykorzystuje standardowe znaki komputera, gdyż definiowanie znaków zdecydowanie wydłuża program. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, by nasi czytelnicy zrobili to sami.