Ready/Run

Program jest przykładem nietypowego zastosowania mikrokomputera, który w tym przypadku pełni role magnetofonu cyfrowego.

Komputer może zapisać dźwięk z magnetofonu podłączonego do wejścia magnetofonowego (TAPE PORT) pracując jako 1-bitowy przetwornik analogowo cyfrowy, a następnie odtworzyć go korzystając z wbudowanego generatora dźwięku. Program wprowadza następujące rozkazy RSX:
I RECORD, adres, długość — powoduje odczytanie dźwięku z magnetofonu i zapisanie jego cyfrowej reprezentacji do bufora pamięci o podanej długości (długość), począwszy od adresu określonego wartością adres.
I PLAY, adres, długość — powoduje odtworzenie dźwięku, którego reprezentacja cyfrowa mieści się w buforze pamięci o parametrach adres, długość.
I SPEED, szybkość — powoduje ustawienie zadanej szybkości zapisu i odczytu dźwięku.
Eksperymenty z programem dowodzą, jak bardzo „pamięciochłonny” jest cyfrowy zapis dźwięku. Przy średniej prędkości w buforze 30KB mieści się zaledwie około 15 sekund nagrania. Najciekawsze efekty uzyskuje się zapisując nagrane wcześniej na taśmę krótkie wyrazy np. mama, tata itp.
Właściwy program napisany w kodzie maszynowym jest ładowany przy pomocy podprogramu rozpoczynającego się od linii 300. Podprogram ten sprawdza poprawność danych umieszczonych w liniach DATA.
Linie 1000-2040 zawierają program demonstrujący użycie rozkazów RSX — I PLAY, I RECORD, I SPEED.


Od redakcji
Program w wersji nadesłanej do redakcji posiadał możliwość odczytywania dźwięku z magnetofonu i odtwarzania „nagrania”, a także umożliwiał regulację prędkości odczytywania i odtwarzania. Postanowiliśmy uzupełnić możliwość programu o jeszcze jedną opcję — możliwość utrwalania cyfrowego zapisu dźwięku na dysku bądź taśmie magnetofonowej. Pozwala to na stworzenie biblioteki dźwięków, z które] w każdej chwili (w przypadku korzystania ze stacji dysków w ciągu kilku sekund) można wybrać poszukiwany efekt.
(rp)