Gdy po raz pierwszy ujrzałem ten model, nie mogłem się oprzeć wrażeniu, że mam przed sobą CPC 664 lub 6128, gdyż komputery te są bardzo podobne; w myślach nawet nazwałem sobie ten komputer jako AMSTRUM +3... Spectrum ; +3 nie różni się zbytnio od swojego poprzednika— Spectrum +2 opisywanego już w Bajtku nr 4/87. ; Główna ; różnica polega na zainstalowaniu napędu dys kowego, jota w jotę takiego ; samego jak w CPC-664 (6128), ; ; ; zamiast magnetofonu, któremu daleko było do doskonałości. Stacja ta pracuje w oparciu o dyskietki trzy calowe i umożliwia zapisanie ponad 350 KB programów czy zbiorów na jednej dyskietce. Format zapisu — 40 ścieżek, po 9 sektorów na ścieżce i 512 bajtów w sektorze. Sposób formowania przypomina profesjonalne systemy zapisu np. CP/M; z ulotki reklamowej na pod stawie której to piszę wynika także, że jest to „struktura kompatybilna" z systemem CP/M", jednakże w samym tekście nie znalazłem ani słowa więcej na ten temat. Nadal aktualne są dwie wersje BASIC — BASIC 48 KB i BASIC 128 wraz z zintegrowanym odpowiednio dyskowym systemem operacyjnym DOS +3, który ma zawierać (zgodnie z ulotką) „wiele ułatwień przy przenoszeniu plików z taśmy na dyskietkę; w większości wypadków można tego dokonać w BASIC".
Nieco lepiej wyglądają wprowadzone poprawki w układzie gniazd. Po pierwsze użytkownik otrzymał dodatkowe złącze umożliwiające współpracę z drugim napędem dyskowym, co niewątpliwie ułatwi bardziej poważnym użytkownikom operacje na dużych zbiorach danych. Po drugie na prawiony został błąd polegający na braku gniazd umożliwiających przyłączenie magnetofonu zewnętrznego — Spectrum +3 ma już takie gniazda wmontowane. Jest to bardzo duże udogodnienie dla wielu użytkowników, zwłaszcza tych, którzy dysponowali do tej pory jedynie magnetofonem, a chcieliby posiadane oprogramowanie przenieść na dyskietki. Jedynie zdanie jakiego mogłem się do szukać na temat zmian wprowadzonych do elektroniki, dotyczyło jedynie „zastosowania kilku układów w celu uzyskania lepszych możliwości". Niestety, przy projektowaniu wyjść nowe go komputera nie ustrzeżono się tak że starych błędów. Mam tu na myśli dość specyficzne podejście producenta do tak zwanych „transakcji wiązanych". Podejście to byto widoczne bardzo wyraźnie już w przypadku komputera AMSTRAD 464, gdzie zasilacz był wmontowany do monitora, co z kolei zmuszało jednocześnie użytkownika do zakupu tego urządze nia. W Spectrum +3 (podobnie zresztą jak i w +2) nadal nie można korzystać z dostępnych powszechnie drążków sterowych np. dla Commodore czy Atari — nad portami umieszczono dokładnie ten sam napis, co w po przedniku — UŻYWAJ TYLKO DRĄŻ KÓW SJS.
Szkoda, że mogłem ocenić Spectrum +3 jedynie na podstawie materiałów reklamowych, a nie na podstawie przeprowadzonych na „żywym" sprzęcie tekstów. Generalnie jednak wydaje mi się, że model ten stanowi krok naprzód, co producent uzyskał poprzez instalację znacznie lepszej pamięci masowej, jaką jest niewątpliwie stacja dysków. Porównując jednak ten komputer z jego poprzednikiem — Spectrum +2 — wprowadzone ulepszenia wydają się jakby mniej oczywiste, tym bardziej, że znana z prężności firma AMSTRAD mogłaby przecież wiele z istniejących do tej pory i kopiowanych raz za razem błędów najstarszych modeli Spectrum poprawić bądź zlikwidować.
Cena tego komputera wynosi 190 funtów (wg cennika z lipca 87) i jest on sprzedawany przez wyłącznego przedstawiciela firmy AMSTRAD na Polskę — firmę POLANGLIA. Wszystkich zainteresowanych tym komputerem Czytelników odsyłam po bardziej szczegółowe informacje do wspomnianej powyżej firmy POLANGLIA.
Oczywiście powyższa notatka ma charakter informacyjny, gdy tylko będzie to możliwe, przedstawimy w Bajtku obszerny test tego komputera.
KADET