1. MIASTA wersja 1.0. Autorzy: mgr J. Majchrowska i dr M. Majchrowski.
Program ten napisany jest w języku Basic i ma postać gry edukacyjnej. Gracz wybiera poziom trudności, kontynent, po którym chce się poruszać i wtedy otrzymuje odpowiednią ilość paliwa oraz trasę, którą musi przejechać. Zamyka się ona w koto i prowadzi przez kilka znanych miast. Miasta nie są oznaczone nazwami, jedynie punktami na mapie wybranego kontynentu. Gra polega na podaniu jednego z ośmiu kierunków jazdy i dystansu, jaki chce się pokonać. Punktacja zależy od ilości spalonego paliwa, więc i od długości przejechanej trasy. Ciekawostką jest fakt, że grać można także na historycznej mapie Polski, gdzie granice przebiegają inaczej niż te dzisiejsze i węzłami komunikacyjnymi są niewielkie obecnie miasta.
Gra nie jest zabezpieczona, można ją przerwać wciśnięciem klawisza BREAK i uruchomić przez RUN lub GOTO 215. Nie jest ona też wolna od błędów. Podczas testowania praca została kilkakrotnie wstrzymana komunikatem "Number too big" lub Integer out ot rangę". Okazało się także, że po morzu jeździ się tak samo dobrze jak po lądzie, a przekroczenie granic nie stanowi problemu i można do woli hasać po oceanie.
2. ŹRÓDŁA ŚWIATŁA. Autor: Bartek Paczóski
Tutaj sklasyfikowane zostały elektryczne źródła światła, czyli po prostu lampy. Wyjaśnione są też zasady ich działania, budowa i inne związane z tym tematem zagadnienia. Obsługa programu sprowadza się do wciskania wybranych klawiszy i odczytywania tekstu. Program jest bardzo specjalistyczny, ale i prosty w obsłudze. Całość uzupełniona jest dwoma motywami muzycznymi — "Prząśniczką" i Listem do Elizy". Obie wykonane są w sposób profesjonalny i niewiele różnią się od opraw muzycznych spotykanych w najlepszych grach. Również grafika nie pozostawia wiele do życzenia, jest dokładna i kolorowa. Program napisany jest dowcipnie, czasem ze zbyt dużą przesadą. Szkoda też, że jest on zabezpieczony i po wciśnięciu BREAK wraca do planszy tytułowej, gdyż niektóre rysunki i schematy dobrze jest wydrukować, by mieć je stale pod ręką.
3. OSMOZA. Autorzy: doc. dr hab. Wojciech Guzi cki i dr hab. Ryszard Kutner
Autorzy starali się pokazać jak naprawdę przebiega osmoza, o której to uczymy się raczej teoretyczni, niż doświadczalnie. Po podaniu parametrów początkowych rozpoczyna się graficzna demonstracja zjawiska. I gdyby nie siedmiostronicowa instrukcja dołączana do kasety, nic by nie było wiadomo. Na ekranie kłębią się kółka i kwadraciki, jakieś liczby rosną, inne znów maleją. Samego programu nie można więc nazwać edukacyjnym, gdyż jest on dodatkiem do instrukcji, a powinno być odwrotnie. Program napisany został w języku Pascal i skompilowany na kod wynikowy. Nie jest on jednak „idiotoodporny", przerywa się po podaniu niewłaściwych danych. Mimo wszystko będzie on pewną pomocą dla nauczyciela.
4. UŁAMKI wersja 1 2. Autor: J.A. Kaszański.
Dla uczniów czwartych klas "Ułamki" będą prawdziwym skarbem. Obsługa polega na ewentualnym podaniu dwóch liczników i dwóch mianowników oraz rodzaju operacji. Dalej program krok po kroku wyjaśnia, co robi z danymi ułamkami, by je dodać (lub, wedle życzenia, odjąć). Po drodze następuje więc skracanie ułamków, rozkład liczb na czynniki pierwsze, znajdowanie najmniejszej wspólnej wielokrotności i wyciąganie całości z ułamka. Mimo że program jest w języku Basic, to jego walory graficzne i użytkowe powinny zadowolić każdego.
5. ROZPAD. Autor: T. Wiśniowski.
Sytuacja ma się podobnie, jak w przypadku "Osmozy". Problem jest tu jednak znacznie mniej skomplikowany. Do użytkownika należy obserwacja procesu rozpadu promieniotwórczego pierwiastka w naczyniu. Rozpad ilustrowany jest wykresem zawartości poszczególnych pierwiastków. Nie wiem, czy do takiej pracy warto w ogóle zapędzać komputer, niemniej jednak program okaże się pomocny dla wyjątkowo tępych uczniów.
6. RUCHY BROWNA. Autor: dr Józefina Turło.
Ruchy Browna symulować można jedynie na komputerze, w grę wchodzi bowiem losowa generacja kierunku ruchu cząstki. Do użytkownika należy podanie parametrów początkowych i obserwacja zjawiska. Dodatkowo ma miejsce wyznaczanie stałej Avogadra. Program jest nieskomplikowany w użyciu i przez to może stać się popularny.
7 TEKST Z ELEKTROSTATYKI. Autor: T. Wiśniowski.
Program ma zadać użytkownikowi 19 pytań z elektrostatyki. Na podstawie odpowiedzi wystawiana jest ocena. Pachnie to szkołą na milę i z pewnością odstraszy niejednego. Autor jest też zagorzałym antyfeministą, gdyż wypowiada swoje uszczypliwe uwagi o testowanej osobie, jeśli jest ona rodzaju żeńskiego. Ogólnie, program mało różni się od zbioru zadań, co więcej, jest od niego mniej funkcjonalny.
Przedstawione programy można raczej określić jako dydaktyczne niż edukacyjne. Niektóre są jednak naprawdę dobre. Pozytywny jest fakt, że wszędzie używa się polskich liter i nie ma mowy o „biedzie składni". Do każdego programu dołączana jest instrukcja. Niestety, zdarzają się w nich błędy drukarskie, a nawet ortograficzne!
Nasuwa się pytanie: czy programy tego typu powinni pisać uczniowie, nauczyciele, czy informatycy? Tu właściwie każda odpowiedź jest dobra, gdyż nie ma u nas na razie firm zatrudniających wszechstronnych specjalistów, którzy będą w stanie sprostać wymogom stawianym profesjonalnemu oprogramowaniu. Coś się jednak dzieje w tej branży, czego przejawem może być aktywność firmy Intersoft.
Marcin Przasnyski