Mam do ciebie wielką prośbę: obchodź się ze mną ostrożnie, jestem urządzeniem delikatnym i łatwo mnie uszkodzić. W zamian za to postaram ci się dobrze służyć przez długi czas. Będę twoim przyjacielem, towarzyszem zabaw i pomocnikiem w pracy i nauce.
Najbardziej nie lubię gdy jest mi zbyt gorąco. Podczas pracy nagrzewam się dość mocno, a więc musisz zapewnić mi swobodny dostęp powietrza; nie przykrywaj mnie niczym, nie stawiaj na miękkim podłożu – abym mógł chłodzić się również od spodu. Nie przepadam także za kurzem i wilgocią (mam nadzieję, że nie będziesz mnie zabierał ze sobą do kąpieli lub na spacer w deszczową pogodę). Jeśli natomiast znudzi ci się zabawa ze mną, przed odłożeniem na półkę, zapakuj mnie do pudełka. Chociaż jest w nim trochę ciasno, wolę to niż ten okropny kurz. I jeszcze jedno, przed podłączeniem do mnie jakiejkolwiek wtyczki (np. kabla magnetofonu) wyłącz zasilanie; najmniejsze, przypadkowe zwarcie może być dla mnie bardzo groźne.
Wydaje mi się, że trochę cię przestraszyłem. Nie bój się. To już wszystkie moje wymagania. Jeśli będziesz ich przestrzegał, pozostaniemy przyjaciółmi na długie lata. Chyba, że staniesz się bardziej wymagający i wymienisz mnie na inny, lepszy komputer
Najważniejsze w naszej zabawie jest jedno, nie jesteś w stanie mnie uszkodzić wpisując nawet największe głupstwa i naciskając dowolne klawisze. Jestem bardzo cierpliwy i za każdym razem będę meldował ci, że popełniłeś błąd.
Ale dość już tej pustej gadaniny. Widzę, że masz ochotę nareszcie mnie uruchomić. Proszę bardzo! Najpierw należy przekonać domowników, żeby na chwilę zrezygnowali z oglądania programu telewizyjnego, ponieważ do rozmowy ze mną niezbędny będzie właśnie telewizor. Jeśli ci się to uda możesz już podłączyć mnie do telewizora. Najpierw poszukaj w pudełku odpowiedniego kabla, poznasz go po tym, że jedną z jego końcówek będzie koncentryczny wtyk antenowy. A jakie gniazdo antenowe ma twój telewizor? Jeśli płaskie to nie rozpaczaj! Możesz przecież odciąć oryginalną wtyczkę i przylutować taką, która będzie pasowała do twojego odbiornika. Widzę, że nie bardzo masz ochotę na tak brutalny zabieg. Trudno czeka cię więc spacer do sklepu prowadzącego sprzedaż części radiowych i telewizyjnych. Kupisz tam sobie koncentryczne gniazdo antenowe i odpowiednią wtyczkę, następnie zlutujesz je razem przy pomocy kabelków i kłopot z głowy.
Nareszcie, jeden koniec kabla tkwi zamiast anteny w telewizorze, drugi wetknąłeś mi do gniazda TV. Dopiero teraz możesz podłączyć zasilacz i włożyć jego wtyczkę do kontaktu. W tej chwili jestem gotowy do pracy, jednak na ekranie telewizora nic się nie dzieje (co najwyżej dostrzec można niewyraźną sylwetkę spikera zapowiadajacego kolejne przygody Reksia). Musisz jeszcze dostroić swój telewizor do długości fali, na której ja pracuję. Ustaw więc swój odbiornik na 36 kanał VHF i regulując powoli pokrętłem patrz na ekran aż ukaże się jasna plansza z napisem górnej części.
Jeśli dysponujesz kolorowym telewizorem, który nie pracuje w systemie PAL, czeka cię niestety zawód Obraz będzie czarno-biały. Nie ma na to rady. Chyba, że zdecydujesz się na kosztowną (kilkanaście tysięcy) przeróbkę telewizora.
Dopiero teraz możemy przystąpić do rozmowy. Swoją drogą muszę ci wyjaśnić, że ta rozmowa będzie polegała na wykonywaniu przeze mnie twoich poleceń. Mogę zadawać pytania, ale wyłącznie takie, które ty (lub inny programista) ułożyliście dla mnie wcześniej. Jest jednak pewna trudność: żaden z komputerów (przynajmniej na razie) nie rozumie nic, jeśli będziesz się do niego zwracał tak, jak do kolegi z klasy. Po prostu jesteśmy na to jeszcze zbyt głupie. Do celu wydawania poleceń komputerom stworzono specjalne, uproszczone języki, zwane językami programowania. Ja, oraz większość moich kolegów (mówię tu o komputerach osobistych i domowych) posługujemy się językiem zwanym BASIC. Nie oznacza to niestety, że wszystkie mikrokomputery posługują się tym samym językiem. Przeciwnie, odmian BASICa jest prawe tyle ile jest modeli mikrokomputerow.
Mówisz, że słyszałeś o jeszcze innych językach? Masz rację. Po prostu BASIC jest dla mnie zrozumiały od chwili włączenia, jeśli jednak masz ochotę porozmawiać w LOGO lub innym języku musisz wprowadzić odpowiedni program i od tej chwili zapomnę o BASIC-u i będę rozmawiał tylko w LOGO.
I znowu się rozgadałem. O wgrywaniu programu z kasety magnetofonowej porozmawiamy później, a ty tymczasem spróbuj wydać mi jakieś polecenie. Pomogę ci, napisz:
PRINT „WITAJ KOLEGO”
Oznacza to, że mam napisać (PRINT znaczy pisz) tekst, który znajduje się w cudzysłowach. Jeśli teraz przyciśniesz klawisz RETURN, poniżej pojawi się napis:
WITAJ KOLEGO
oraz komunikat o tym że jestem gotów do wykonywania dalszych poleceń.
W ten sposób wydałeś mi polecenie w tzw. trybie bezpośrednim, a mówiąc po ludzku, do natychmiastowego wykonania. Programowanie w BASIC-u polega jednak na czymś innym. Wszystkie rozkazy są ponumerowane a ja wykonuję je w kolejności od najmniejszego do największego numeru. Chyba ze po drodze trafię na instrukcje skoku, ale o tym później bo i tak pewnie już masz niezły mętlik w głowie.
Numery rozkazów piszesz na początku linii, nie musisz przy tym zaczynać od numeru pierwszego ani następnie zwiększać je o 1 Wykonując program szukam po prostu rozkazu o najniższym numerze, a po jego wykonaniu znowu wybieram najniższy z pozostałych.
Napiszmy więc ponownie nasz rozkaz, tym razem z numerem linii:
10 PRINT „WITAJ KOLEGO”
Tym razem po naciśnięciu klawisza RETURN napis nie pojawi się. Pozornie nic się nie stało, ale ja zapamiętałem sobie twój rozkaz i mogę go w każde; chwili wykonać Napisz więc: RUN
Słowo to oznacza – rozpocznij wykonywanie programu. Po wciśnięciu RETURN na ekranie pojawi się dobrze znany tekst:
WITAJ KOLEGO
READY
Rzecz jasna wykonując twoje polecenie nie zapomniałem jego treści i jeśli będziesz miał ochotę powtórzyć to wielokrotnie. Wiadzę, że trochę umęczył cię mój wykład i pracowite wpisywanie rozkazów Należy ci się trochę rozrywki. Zaglądnij jeszcze raz dc mojego pudełka Powinna się tam znajdować kaseta z nagranym programem demonstracyjnym.
Jest? To bardzo dobrze przygotuj teraz magnetofon (Przyznam ci się. ze najbardziej lubię współpracować z najprostszymi typami magnetofonów. W celu nagrania programu z kasety musisz mnie podłączyć do gniazda słuchawkowego a w magnetofonach produkcji zachodniej do gniazda oznaczonego symbolem EAR. W pudełku znajdziesz odpowiedni kabelek. Zanim jednak wetkniesz drugi koniec tego kabelka do mojego gniazda (oznaczonego także EAR) bądź uprzejmy wyłączyć mnie z sieci.
A więc jesteś już gotowy. Magnetofon został podłączony, kaseta z programem (przewinięta na początek) jest juz również na swoim miejscu Ja, jak zwykle oczekuję twoich rozkazów. Polecenie wczytania programu z taśmy wydaje się przez napisanie słowa LOAD po którym następuje nazwa programu napisana w cudzy słowach. Jeśii natomiast nie znasz nazwy programu, możesz napisać dwa cudzysłowy obok siebie i wówczas wczytamy pierwszy program, który będzie nagrany na taśmie napisz więc
LOAD””
naciśnij RETURN i włącz magnetofon (odtwarzanie).
Zwykle po zakończeniu wczytywania program wypisuję na ekranie komunikat:
OK
READY
co oznacza, że wszystko w porządku i jestem gotowy. Teraz możesz uruchomić program przy pomocy znanego ci już rozkazu – RUN Czasem jednak programista życzy sobie, abym od razu po zakończeniu wczytywania sam się uruchomił. Wówczas na ekranie może pojawić się napis:
STOP THE TAPE
PRESS ANY KEY
czyli zatrzymaj magnetofon i naciśnij dowolny klawisz. W tym momencie zaczyna się zabawa...
Gorzej, gdy na ekranie pojawi się napis:
LOAD ERROR
oznacza to błąd wczytywania. Musisz wówczas zacząć wszystko od początku.
A co teraz? Teraz biegnij szybko do kiosku po następny numer BAJTKA.
Twój komputer