Największa przyjemność

No, nareszcie! Dziś w naszej rodzinie wielkie święto, od dawna oczekiwane i wytęsknione. Nareszcie w naszym domu pojawił się On i od razu życie zaczęło płynąć innym nurtem niż dotychczas. Objętościowo nie jest na szczęście zbyt duży, zajmuje tylko kawałek półki w sąsiedztwie telewizora, ale prawdopodobnie w przyszłości dorosną do Niego rozmaite inne urządzenia. Zaraz po przyjściu z prace opędzamy byle szybko najniezbędniejsze czynności i w pośpiechu sadowimy się przed ekranem telewizora, mając na podorędziu niezbędne kanapki i coś do picia. Z westchnieniem ulgi wkładamy kasetę do magnetofonu i za chwilę jesteśmy już panami sytuacji, władcami rozległych krain i różnorodnego sprzętu technicznego posłusznego naszym palcom. Na ekranie sytuacja zmienia się w  olbrzymim tempie, wyrastają coraz to nowe przeszkody, wskaźniki i mapy, a my z trudem nadążamy (albo i nie) za rozwojem akcji. Od czasu do czasu dopuszczamy do magicznej skrzyneczki nasze dziecko, wyraźnie po pewnym czasie znudzone obserwowaniem naszych zmagań z programem kolejnej gry.
Przedszkolaki podnieście bunt!
Wystarczy przecież kilka minut KOMPUTER z groźnego i strzelającago przeciwnika stał się Waszym przyjacielem, który na przykład  przeegzaminuje  Waszą  znajomość  matematyki, będzie przy tym wyrozumiały dla popełnianych błędów i nigdy się nie zmęczy. Na początek powiem Wam jak można żądać od  komputera, aby sprawdził, czy już umiecie dodawać dwie liczby, z których każda nie jest większa od 10.
Najpierw trzeba tak zaprogramować komputer, żeby sam wymyślił dwie liczby, które będziemy dodawać (Oczywiście komputer nie myśli, ale dla uproszczenia nazwijmy tak tę czynność). Jedną z tych liczb nazwijmy A a drugą B. Nasz komputer „wymyślił" je, gdy podamy mu instrukcję:

LET A = INT(RND*11)
LET  znaczy niech

To samo dotyczyć będzie określenia B. Należy teraz wpisać tę instrukcję do programu, który komputer zrealizuje.
Przy wpisywaniu instrukcji do programu istnieje bardzo pożyteczny zwyczaj numerowania jej co dziesięć, umożliwia tu wpisywanie dodatkowych zleceń dla komputera. Tak więc napiszmy:
10 LET A=INT(RND*11)
i naciskamy klawisz ENTER, co komputer rozumie jako koniec tego rozkazu i polecenie zapisania go w swojej pamięci. Określamy teraz B
20 LET B=INT(RND*11) i ENTER
Teraz nasz komputer już wie, że ma określić A i B, każdą z tych zażądanych przez nas liczb w przedziale od 0 do 10. Powinien teraz napisać nam na ekranie telewizora, co „wymyślił", A ponieważ dzisiejsza klasówka jest z dodawania każemy mu to napisać w formie najprostszego równania. Programujemy:
30 PRINT A; "+"; B; "=" (PRINT znaczy napisz)
oraz klawisz ENTER.
Mamy już na ekranie napisane „wymyślone" przez naszego egzaminatora równanie. Najpierw musi oczywiście rozwiązać je sam, a potem zapytać o nasz wynik. Rozwiązanie komputera jest proste, zapisujemy je tak:
40 LET C = A + B i ENTER
Teraz kolej na pytanie o wynik obliczany przez nas:
50 INPUT D i ENTER
Po tym zadanym przez komputer pytaniu czeka on z dalszą realizacją programu do chwili, aż podamy mu wynik naszych obliczeń (naciskając odpowiednie klawisze) i na koniec oczywiście ENTER. Trzeba teraz, aby nasza (miejmy nadzieję, że właściwa odpowiedź) została w odpowiednim miejscu już napisanego równania, wydrukowana. Służy temu instrukcja:
60 PRINT (teraz to właściwa miejsce)
AT 0, 10; D i ENTER
Czas na odpowiedź naszego egzaminatora. Jeżeli nasz wynik będzie niewłaściwy, zostanie to skwitowane krótkiem „ŹLE", z tym, że ze względu na brak odpowiedniej litery zamiast Ź będzie Z. Dobre rozwiązanie spowoduje uznanie ze strony komputera: „BRAWO". Wystarczy, że dopiszemy jeszcze instrukcje:
70 IF D=C THEN "BRAWO"
i znane już ENTER. Wreszcie:
80 IF D<>C THEN PRINT "ZLE"
i ENTER. I oto nasz mini program jest gotowy. Po wpisaniu w pamięć komputera na rozkaz
LIST zostanie wydrukowany w całości i będzie wyglądał tak:
10 LET A = INT(RND * 11)
20 LET B = INT(RND * 11)
30 PRINT A; "+"; B ;"="
40 LET C = A + B
50 INPUT D
60 PRINT AT 0, 10; D
70 IF D = C THEN PRINT "BRAWO"
80 IF D<>C THEN PRINT "ZLE"

Pozostaje nam tylko nacisnąć RUN i przystępujemy do egzaminu.
Po każdej odpowiedzi, kiedy już wiemy czy jest dobra, wciskamy RUN oraz ENTER i zabawa trwa. Jeżeli zaś już opanowaliśmy liczenie przy A i B od zera do dziesięciu, możemy sami określić, w jakich granicach ma wybierać komputer A i B. Wystarczy zmienić:
INT(RND * 11)
na przykład
INT(RND * 21)
i będziemy rozwiązywać dodawania liczb od 0 do 20. W ten sposób, przez samodzielne programowanie sami wyznaczamy sobie coraz to inne zadania i to właśnie jest ta NAJWIĘKSZA PRZYJEMNOŚĆ.
MAREK